Zondag 7 september 2025 was Het Hooge Woord te gast bij IVN op Fête de la Nature.
Tussen het hoge gras en de schaduw van bomen, groeide zondag iets bijzonders. Niet uit aarde, maar uit woorden. Een plek waar taal wortel schoot in kleedjes, zitzakken, lampenkappen en verhalen. Merit had, zoals altijd, onze plek omgetoverd tot een huiskamer-in-het-wild: vloerkleden, stoelen, vintage lampen — en deze keer, extra veel zon.
De sfeer? Ongehaast. Zacht. Vrij. Geen strak programma, geen stress. Alleen ruimte. Ruimte voor woorden, voor ontmoeting, voor stilte en geluid.
🎤 Blok 1 – Dauw, ritme en zingen in de zon
De middag opende dromerig: Serge speelde op zijn OD-1 en traporgel, terwijl Delia gedichten improviseerde met zijn klanken. Ter plekke ontstond een samenspel van poëzie en geluid, een sonisch bospad dat ons de middag inleidde.
Daarna nam Ria het woord, met zorgvuldig gekozen gedichten uit haar indrukwekkende oeuvre. In streektaal, met liefde voor klank en omgeving. Er werd geluisterd, écht geluisterd.
Femke verraste met een kersvers gedicht geschreven tijdens de busreis naar het park. Daarna deelde ze nog eens haar prijswinnende werk. Krachtig en helder, als zonlicht tussen bladeren.
Fleur bracht muziek. Met gitaar én uitnodiging om samen te zingen. En ja dát gebeurde. Een meneer uit het publiek haakte aan en zong mee. Een mooie connectie, zomaar op een zondag.
☕️ Pauze – Broodjes, egeltjes en gesprekken
Na het eerste blok was er tijd voor alles wat ons verbindt: broodjes roosteren, egeltjes knutselen, kennismaken met IVN en elkaars verhalen. Er werd gelachen, gedeeld, geruild, gerust. Taal werd even weer lichaam. Beweging. Samen zijn.
🌞 Blok 2 – Flow, fluisteringen en verrassingen
Dan borrelt het weer. Langzaam loopt iedereen terug naar het kleed, naar de woorden. Serge speelt weer, trekt mensen aan met dromerige geluiden.
Bart trapt af. Nieuwe rap, nieuwe energie. Flowend en vlammend, als altijd.
Dan Merit, met haar vertrouwde mix van licht en donker. Soms serieus, soms hilarisch. En natuurlijk: die intergalactische Pegasus.
En toen, misschien wel het mooiste moment van de dag: Maartje. Nooit eerder gedeeld, nooit eerder opgetreden. Maar vandaag wél. Dapper, eerlijk, ontroerend. Woorden over de klimaatcrisis, geschreven en gesproken met hart en overtuiging. Wat een eer dat ze bij Het Hooge Woord haar stem vond.
Femke kwam terug, met een diep persoonlijk gedicht. Kwetsbaar en mooi.
En daarna: Dauwdrift in reprise. Delia en Serge vonden opnieuw een ander ritme, een andere klank. En het was weer raak.
Davian wilde ook. Hij had speciaal voor deze middag een verhaal geschreven. Over jon-bosgeesten, katana’s, en de moed om je eigen pad te volgen. Een ode aan zijn eigen fantasie en de natuur.
Daarna namen Ria en Rob het podium. Rob op gitaar, Ria met woorden. Samenspel. Rust. Streektaal. Een betoverend slotstuk.
Tot slot — nog één keer Bart. Snel, scherp, en met een glimlach. Afsluiten met punch en poëzie. Zoals het hoort.
💚 Wat blijft hangen
Soms zijn het niet de zalen of het harde applaus die het meeste indruk maken. Soms is het een kleedje in het gras, een fluistering onder een boom, een stilte tussen twee zinnen in. Deze middag was er (alweer) één om te bewaren. In je hoofd. In je hart. In je woorden.
Dank aan IVN Hoogeveen voor het organiseren van dit prachtige feest van de natuur. Dank aan alle performers, luisteraars, dromers, denkers, kinderen en ouders. En dank aan de zon voor het blijven schijnen.
🌀 En verder?
Het Hooge Woord is er deze maand weer.
Op dondaerdag 25 september in het Irenehuis. Met een nieuw thema: Binnen. Een nieuwe avond. Nieuwe woorden. Misschien ben jij daar dan. Misschien klim je op het podium. Misschien blijf je nog even zitten.
Of je nu rijmt, zingt, rapt of gewoon iets tofs te zeggen hebt, bij Het Hooge Woord is jouw stem koning.
Tot dan. 🌿✨
