Eten. Muziek. Genieten. Dat was het thema. En Het Hooge Woord mocht smaken toevoegen. We brachten woorden die zinderen als kruiden, ritmes die prikkelen als verse gember, zinnen die langzaam smelten als donkere chocolade op je tong. Dit was geen gewone performance. Dit was proeven met je oren. Luisteren met je lijf.
Voor het eerst stonden we op dit festival CulTinair bij De Tamboer in Hoogeveen. Het was warm, druk, gezellig. Overal geuren van eten, klanken van muziek, kinderen in het gras en op het springkussen, mensen in gesprek. En daartussen: onze plek.
Een tent. Met planten. Kleden. Lampen. Een rustplek voor taal. Een toevlucht voor wie iets wil voelen. Onze huiskamer op locatie, gebouwd door Merit. Daar waar woorden landen.
17:15 — Blok 1: Geert Sloots & Jurriën Bodaan
We begonnen stil. Geert beet het spits af. Zijn gedichten fluisteren bijna. Ze kijken anders. Ze kantelen je blik. Zijn woorden dwarrelen naar beneden als herfstbladeren en je weet pas wat ze deden als ze liggen. Zijn werk raakt iets in je buik.
Jurriën volgde. Met een stem die altijd zacht blijft, maar waar je stil van wordt. Hij las voor over zijn dochter, over zijn vrouw, over samen leven. Over doorgaan als het lastig is. Over hoe kleine gebaren groot voelen. Over liefde die niet schreeuwt maar blijft.
En zo openden we de avond niet met een knal, maar met een gloed.
Als een fornuis dat net aangaat. Warmte in opbouw.
18:00 — Blok 2: Dauwdrift — Delia Bremer & Serge Epskamp
Hier werd taal vloeibaar. Delia en Serge vormen samen Dauwdrift. En wat zij doen is geen optreden, het is een gebeurtenis. Delia is performer, dichter, stemkunstenaar. Serge is geluidskunstenaar, bouwer van de OD-1, schepper van sonische landschappen.
Ze vroegen het publiek om drie woorden. Iemand riep "stoel". Iemand anders "boekenwurm". En toen: "pizza-ananas". Daar ontstond het. Geluid en taal. Spontaan. Gedurfd. Delia improviseerde een gedicht dat zich tussen Serge’s klanklandschappen kronkelde.
Soms was het een monoloog. Soms een duet. Soms een soort buitenaardse jamsessie. Wat het precies was? Geen idee. Wat het deed? Alles.
Na afloop keken mensen elkaar aan alsof ze net wakker werden uit een droom. Of een jazzconcert hadden meegemaakt waarvan ze de structuur pas onderweg naar huis begrepen. En dat is precies de bedoeling.
19:00 — Blok 3: Tim van der Spoel & Mischa van Huijstee (Op het hoofdpodium!)
Dit blok mochten we op het hoofdpodium. En dus gingen we. In optocht. Met kleden, microfoon, planten, onze huiskamer — het hoofdpodium riep.
Nieuwe omgeving, groter publiek. Maar dezelfde warmte. Merit toverde het grote podium in 30 seconden om tot een Het Hooge Woord-sfeer.
Tim stond daar. Niet lang geleden had hij voor het eerst bij ons voorgedragen. Nu voor 150 mensen. En hij stond stevig. Zijn tekst ging over keuzes, over moed, over vallen en opstaan. Je voelde: dit is geen theater. Dit is echt.
Mischa volgde. Zijn werk is altijd raak, maar vanavond raakte het anders. Hij las over vogels. Over het gewone dat ongewoon werd. Over het blikje dat een metafoor werd. Hij las langzaam, zorgvuldig. En toen hij stopte... werd het stil. Een echte stilte. De mooiste soort.
We keken om ons heen. Bekende gezichten. Veel nieuwe. Mensen die niet van plan waren te blijven, maar bleven. Want ja — dat doet taal, als het klopt. Je blijft hangen.
We pakten onze huiskamer weer in en begaven ons terug naar de kleinere tent.
20:15 — Blok 4: Bart van der Vinne & Thyrza Folkers
Een grote klok — een overblijfsel van het theaterstuk van Femke Brinksma dat ervóór plaatsvond — bleef staan. En paste perfect in onze huiskamersfeer. Teken van de tijd. Teken van ritme.
Thyrza opende. Haar stijl is zacht, maar onvermurwbaar. Ze las over koken, over samen eten, over familie. Over wat het betekent om thuis te zijn, of dat te maken. Haar woorden kwamen niet binnen als een klap, maar als een kom soep. Warm. Troostend.
Bart sloot af. Zoals alleen hij dat kan. Ritme, klank, performative presence. Hij liet het publiek meedoen, voelen, lachen, denken. Zijn teksten zijn raps, zijn raps zijn gedichten, zijn gedichten zijn pamfletten. Raak.
Wat een einde.
En toen werd het even stil. Maar niet leeg. De woorden hangen hier nog in de lucht, als de geur van vers brood. Zinnen smeulen na als een goed gerecht, als muziek die nog echoot in het glas waaruit je net dronk. We slikten wat weg, lachten zacht, keken elkaar aan. Wat een avond. Wat een smaken. Wat een samenzijn.
We proefden verhalen, klonken op gedachten, lieten muziek en taal versmelten op de tong van het moment. We genoten. Van elkaars woorden. Van elkaars lef. Van elkaars aanwezigheid.
Maar geen zorgen — we zijn nog niet op.
Volgend weekend vind je ons bij Fête de la Nature, en daarna serveren we vanaf donderdag 25 september een nieuw seizoen Het Hooge Woord. Onze locatie? Het Irenehuis van de Historische Kring Hoogeveen.
Meer info over Fête de la Nature bij 't Struunhuus zondag 7 september
Hou onze Instagram, website en nieuwsbrief in de gaten.
En bedankt. Dat je kwam luisteren.
Zonder luisteraars? Geen Hooge Woord.
Tot snel.
